Και ολίγος Διόδωρος

Η ρύθμιση του Ασφαλιστικού
Εδώ όμως είναι αλλιώς, όλα πιο μικροαστικά, πιο φορτισμένα, πιο επικίνδυνα, πιο μίζερα: de cinq a sept να καταφεύγει παράνομο ζευγάρι αθροιστικής ηλικίας 120 χρονών, που ετοιμάζονται ο ένας για παππούς και η άλλη για γιαγιά, στην κατοικία της προγιαγιάς και να σπεύδει ειδοποιημένος από ιδιωτικό ντετέκτιβ ο εξηντάρης απατημένος σύζυγος, που με αυτόν το άθροισμα ηλικιών αγγίζει τους δύο αιώνες, να ζητήσει εξηγήσεις από τον εβδομηντάχρονο εραστή και άθελά του να τον σκοτώνει - δεν ακούγεται γελοίο όλο αυτό; Δεν θα ήταν αστεία φαρσοκωμωδία;
* Κόστισε όμως τη ζωή του διοικητή και κατέστρεψε πολλές άλλες αυτή η φαρσοκωμωδία. Τα γεροντικά πάθη κοστίζουν ακριβά, τελικά· και όταν δεν υπάρχουν νεκροί, κοστίζουν σε αξιοπρέπεια. Για τούτο είναι θέμα για κωμωδίες και όχι για τραγωδίες - η αξιοπρέπεια καταλύεται στις κωμωδίες. Αλλά εμείς καταφέρνουμε ακόμα και τις κωμωδίες να τις μετατρέπουμε σε κοινωνικά δράματα με πολιτικές προεκτάσεις και σε λίγο θα κληθεί ο υπουργός να παραιτηθεί διότι ο διοικητής είχε πάρει βιάγκρα χρεώνοντας την υπηρεσιακή πιστωτική κάρτα - παραείναι μίζερα και τα ερωτικά και τα πολιτικά, ημερολόγιο μου.

περισσότερα...

http://tovima.dolnet.gr/print_article.php?e=B&f=14994&m=A58&aa=1