Καρναβάλι στην πόλη

Κάποτε, στα τέλη του προηγούμενου αιώνα, το καρναβάλι ήταν κυρίως αυτοσχεδιασμός. Μαζεύονταν οι παρέες και ρίχναν ιδέες για το θέμα. Μέχρι και τις στολές κάναμε μόνοι, έχω μια χειροποίητη μεγάλη (ολοκέφαλη, κατά το ολόσωμη) μάσκα στο σπίτι. Στο ενδιάμεσο, ανοίγαμε σεντούκια, κατεβάζαμε από πατάρια και συνθέταμε την ένδυση της κάθε βραδιάς. Θυμάμαι που κάποτε νύσταζα πολύ από τα συνεχή ξενύχτια και ευχόμουν να τελειώσει γρήγορα να κοιμηθώ. Δουλεύουμε κι όλας την ημέρα, ο ύπνος δεν συμπληρώνεται.

Τώρα, άλλοι αποφασίζουν κι εσύ διαλέγεις ποια στολή σου αρέσει και σου "πάει" . Πχ αν είναι νωρίς το καρναβάλι πας σε group με στολή με γούνα, αν θέλεις να δείξεις μπούτι πας κάπου με πιο ευάερη στολή. Επίσης κι αν θέλεις να δεις μπούτι ή στηθος. Από όλα έχει ο μπαξές. Δε μ αρέσει αυτό κι απέχω. Συνειδητά. Αν βρω καμιά φορά την ευκαιρία της παλιάς φιλοσοφίας θα ξαναπάω. Και μην πειτε οτι μεγάλωσα. Δεν έχει ηλικία το καρναβάλι στην πόλη.

Σήμερα, μέρα καρναβαλιού, κάθομαι μέσα και γράφω. Κι ονειρεύομαι του χρόνου να έχω βρει τις προϋποθεσεις για να συμμετάσχω.