Δεν βρίσκω καλό τίτλο... άστο έτσι

Αυτές τις μέρες, μην ξεχνάμε δεν έχω κλείσει βδομάδα ως blogger, διάβασα μερικά blogs. Ω, μα τι ωραία γραφή, ζήλεψα, είπα εγω τι παριστάνω εδω μέσα? Όλοι γράφουν ποιήματα, έχουν λογοτεχνικό ύφος, φιλοσοφούν, κριτικάρουν αλλά και κλαίνε ρε παιδί μου. Πολύ κλάμα.

Και γράφουν πολλά, κατεβατά. Οφείλω να ομολογήσω ότι όσο ωραία και να είναι, δε μπορώ μία τη νύχτα να διαβάσω διήγημα, και πόσα να προφτάσεις η έρμη βιοπαλαιστής? Τα διέτρεχα λοιπόν βιαστικά. Και σκέφτηκα ότι μπα, ενας μηχανικός τελικά είναι παντου ανιαρός (βλεπετε σχετικό ποστ), και ώρα να πηγαίνω. Έχω ρωτήσει και το φίλο μου τον Κ.Γ επαγγελματία γραφιά πως το βρήκε κι ακόμα να μου απαντήσει. Ετσι σκεφτόμουν ώσπου στρίβοντας από εδω και από εκει βρέθηκα στο πολιτικο ημερολόγιο του Βενιζέλου, του Βαγγέλη φυσικά, οχι του μακαρίτη Λευτέρη. Και τότε είπα.. βούλωσε το, υπάρχουν και χειρότερα. Είναι απλώς ενα κομμάτι από το site του. Λείπει πλήρως το προσωπικό ύφος και δεν είδα να απαντάει κι όλας. Ως φόρουμ βέβαια καλό είναι αλλά αλλιώς τα νόμιζα τα blogs.

Κι ενώ έγραφα, ηρθε ένα σχόλιο από τον takis και με ενθάρρυνε. Ισως είμαι πολύ down τελικά, είναι και Παρασκευή.