Δεν έχει τίτλο

Παρατράβηξε η Παρασκευή μου, ούτε Μεγάλη να ήταν. Φώναζε και ο Αστεροειδής ότι είμαι τεμπέλα και πάω να βγάλω τη βδομάδα με ένα πόστ, είχαμε και εξελίξεις στο θέμα και στρώθηκα να γράψω αν και η μισή μου καρδιά στην Κίνα βρίσκεται.

Που λέτε, οι μυρωδιές που λέγαμε και που πολλούς είχαν αναστατώσει με την περιγραφή μου, έρχονταν από το ισόγειο. Στο ισόγειο μένουν δύο κυρίες από τις Φιλιππίνες, έρχονται σπάνια στο σπίτι τους και όταν έλθουν η πολυκατοικία αποκτά μυρωδιές εξωτικές. Πραγματικά οι αισθήσεις αναστατώνονται, ξεκινώντας από την όσφρηση. Άλλος λαός, άλλος πολιτισμός, άλλα ήθη κι έθιμα και φυσικά άλλη κουζίνα. Θες ότι μπορεί να ήμουν σε καμιά προηγούμενη ζωή μου από κείνα τα μέρη, θες γιατί οι αισθήσεις μου είναι χαλαρές και εύκολα ελευθερώνονται, θες γιατί εσχάτως τη βγάζω με τόστ, ότι θες πες, κάθε που μαγειρεύουν οι κυρίες εγώ υποφέρω και σκέφτομαι να πάω με ένα ταπεράκι να ζητήσω λίγο, δήθεν για γευσιγνωσία. Αλλά κωλώνω. Ε, γυφτιά μου φαίνεται. Και χορταίνω μόνο δια της οσφρήσεως. Αν μπορείτε να φανταστείτε τι μαρτύριο είναι αυτό, να χορταίνεις με την όσφρηση. Και δεν υπάρχει και σχετική παροιμία, φάτε μάτια ψάρια λέει, όχι μύτη.

Και μια και την έριξα την παροιμία, τι λέτε, πάμε παροιμίες? Να λέμε μία και ο επόμενος να βρίσκει μία με κοινά σημεία επαφής με την προηγούμενη.
Ναι θα πείτε, και όπως με το μήνυμα, αλλού αντ΄αλλού τα λέγατε.
Μη βαράτε βρε, μια ιδέα έριξα, ρίχνω και την παροιμία και κάντε ότι σας φωτίσει ο μεγαλοδύναμος.

«Χαιρέτα μου τον πλάτανο και Νικολό καρτέρει»

τα πλατανόφυλλα