Μυρωδιές

Είναι 6 παρά το απόγευμα. Μόλις γύρισα σπίτι, δεν τρώω, έφαγα κάτι τσουρεκάκια καθ’ οδόν, μη μου πείτε ότι εσείς καθ΄οδόν δεν ανοίγετε τη σακούλα με τα ώνια και δεν ψάχνετε κάτι να σας στυλώσει μέχρι το σπίτι, γιατί θα με νομίσω ανωμαλία της φύσης και θα τρέξω σε κανα γιατρό να το ψάξω. Κι επειδή δεν θα θέλετε να με χάσετε και να με ψάχνετε εκεί που φοράνε τις λευκές ποδιές ανάποδα, θα ομολογήσετε, ανερυθρίαστα μάλιστα, ότι τουλάχιστον το ψωμί δεν φτάνει ποτέ σπίτι με όλα του τα 300 γραμμάρια που (αν είσαστε τυχεροί και δεν παει 200) το αγοράσατε.
Ερχομαι λοιπόν, πετάω τα υπόλοιπα ψώνια στον πάγκο της κουζίνας, κάνω το δεύτερο καφέ της μέρας, ήδη έπρεπε στον τρίτο να είμαι γι αυτό επείγομαι, και κάθομαι να τον απολαύσω ενώπιον του πισιου μου. Κάτι γράμματα να πάρω, κάτι λογαριασμούς να πληρώσω, είμαι μια ευτυχής γυναίκα που απολαμβάνει καφε και τεχνολογία, όταν η μύτη μου διεγείρεται. Τι να σας περιγράψω τώρα.
Μου έρχονται υπέροχες μυρωδιές από μπαχάρια και αρωματικά βότανα συν κάποιο κρεατάκι. Οι σιελογόνοι μου δεν καταπραϋνονται από τον μυρωδάτο εσπρέσσο μου. Οτι και αν σκέφτομαι αυτή η μυρωδιά από την κουζίνα της γειτόνισσας (σκέφτομαι ότι θα είναι καμιά καινούργια, εγώ δεν είχα ξαναμυρίσει τέτοια θεία μυρωδιά), με έχει αποδιοργανώσει. Σκέφτομαι κόκκινη παχιά σάλτσα με όλη την ανατολή επάνω της να καλύπτει ένα μοσχαράκι λουκούμι και αναστατώνομαι. Δεν πεινάω, μου λείπει η απόλαυση αυτού που η μυρωδιά με κάνει να φαντάζομαι. Μου λείπει εδώ και καιρό η διάθεση να κάνω ένα ωραίο φαγητό και να το απολαύσω με καμιά καλή παρέα πίνοντας κόκκινο κρασί. Δεν σας έχει συμβεί? Να μην πεινάτε αλλά η σκέψη ενός καλού φαγητού να σφηνωθεί στο μυαλό σας και να μη βγαίνει? Πόσο μάλλον που έρχεται και γαργαλάει τη μύτη μου, δεν είναι σκέψη, κάπου εδώ τριγύρω κάτι καλό ετοιμάζεται. Πρέπει μου φαίνεται να βγω, να βρω και να αποκτήσω κοινωνικές σχέσεις με τη μαγείρισσα, αν είναι μάγειρας ακόμα καλύτερα, έχω μια αδυναμία στους άντρες στην κουζίνα.
Και μέχρι τότε, είπα να σας εξομολογηθώ τον πόνο μου, τι το έχουμε το μπλογκ δηλαδή? Για το σκοπό αυτό. Για υψηλές αναλύσεις και συζητήσεις έχουμε αυτά που επισκεπτόμαστε. Το δικό μας είναι ψυχαναλυτικό, όπως δηλώθηκε την πρώτη μέρα της δημιουργίας του. Όπως λέει και ο λαγός «λέμε και καμία... να περνάει η ώρα».
Κι όσο περνάει η ώρα όλο και μυρίζει περισσότερο. Πεινάωωωωωωωωωωωωωωω









Ποσειδώνας από βούτυρο και άλλα φαγώσιμα