KINEZIKA 7 - ο επίλογος

Με όσα έμειναν ως ανεξίτηλες εντυπώσεις θα κλείσω σήμερα αυτό το οδοιπορικό στην Κίνα. Είναι αλήθεια ότι το σημερινό κείμενο ήθελα να το γράψω καιρό, αλλά έπρεπε να είναι ο επίλογος.

Η Κίνα για μένα που έχω πάει μόνο στην Ευρώπη (στο μεγαλύτερο μέρος της) ήταν ένας άλλος κόσμος. Κάθε πόλη της ήταν ένα άλλο κράτος. Θα προσπαθήσω να σας δώσω τι δεν θα ξεχάσω ποτέ. Εχουμε λοιπόν:

Πρώτα πρώτα αυτή τη φοβερή αντίθεση πλούτου και φτώχειας και που την είδατε στα προηγούμενα εν μέρει.

Τη μακέτα της πόλης στη Σαγκάη



Το τραίνο που έτρεχε με 300km/h και έκανε απόσταση 35 km σε 7 min,


τη στιγμή που ακόμα κυκλοφορούν ποδήλατα χωρίς σέλες.

Τα σχετικά νεαρά δέντρα που τα τυλίγουν στους κορμούς με ένα τρίχινο σωλήνα για να μην παγώνουν οι χυμοί.

Τη βρωμιά και το γεγονός ότι τα παιδιά έχουν ξηλωμένο το παντελόνι για να «τα κάνουν», όπου τους έρθει. Είδαμε παιδί να ουρεί μέσα στο μετρό.


Το φαγητό. Οτι υπάρχει τρώγεται, από σκορπιούς, ζωύφια, γάτες κλπ. μέχρι ότι φυτό φύεται επί γής. Παρασκευάζεται σχεδόν στο δρόμο, πουλιέται στο δρόμο και τρώγεται στο δρόμο



Το Γύρο του Θανάτου με 6 (έξι) άνθωπους πάνω σε μηχανές μέσα στη σφαίρα!!!!!

Την επιμονή των μικροπωλητών να πουλήσουν αντικείμενα ακόμα κι αν τα έβλεπαν πως είχες (πχ ομπρέλα, card-postal, μαϊμούδες τσάντες). Πραγματικά κολλούσαν σαν τσιμπούρι επάνω σου. Τα απίστευτα παζάρια στις αγορές και η επιμονή να σε πείσουν ότι το PVC είναι δέρμα.

Με ότι έγραψα προσπάθησα να δείτε μέσα από τα δικά μου μάτια αυτή την αχανή χώρα. Πρώτη φορά ταξίδι με προβλημάτισε. Φοβάμαι ότι οι Ολυμπιακοί θα είναι ένα φιάσκο. Αν γίνονταν στη Σαγκάη είχαν ελπίδες, στο Πεκίνο δε βλέπω καμία.

Δεν είμαι ούτε δημοσιογράφος, πολύ περισσότερο ο Παυσανίας. Με ενθαρρύνατε κι απλώθηκα, τα ταξίδια του Ιουλίου θα τα περιγράψω λιγότερο εκτενώς. Αν και είναι κάτι περασμένα από χρόνια που θα ήθελα να σας τα πω. Θα δούμε αν βρω χρόνο. Κρατείστε από την Κίνα αυτή τη φωτογραφία. Το λόγο θα τον βρούμε μαζί.