Wednesday 5 March 2008

ΔΕΗ-εξαρτημένη

Έφυγα από το γραφείο όταν η μπαταρία του λαπτοπ τελείωσε και ρεύμα δεν υπήρχε να τη φορτίσω. Στο σπίτι, αν είμαι τυχερή, θα έχει ρεύμα σκέφτηκα.

Λες και δεν το ήξερα…, ότι είμαι άτυχη. Δεν πρόλαβα να μπω, πέφτει το ρεύμα. Αρχίζει να ουρλιάζει ένας συναγερμός κάπου κοντά. Εκνευρίζομαι. Είχε αρχίσει να σουρουπώνει, ανάβω κεράκια (να την ξαφνικά η ρομαντική ατμόσφαιρα που είχα καιρό να φτιάξω και κάπου την είχα τάξει), μέχρι στο μπάνιο άναψα, βάζω το MP3 να παίζει στα φορητά ηχεία και ξαπλώνω στον καναπέ. Μια ξεκούραση, αν και δεν ήταν στο πρόγραμμα, καλή ήταν στις επτά παρά το απόγευμα. Ωραία ήταν. (έκανα και μια πατέντα να ανάψω το τρίτο φυτίλι στο κερί)

Ελα όμως που δεν ήμουν πλήρως ετοιμασμένη, οι μπαταρίες ξεφόρτιστες και πάνε και τα ηχεία, μαζί με το MP3 player. Μόνο η φωτογραφική μηχανή λειτουργεί, άντε, ας βγάλω καμιά φωτογραφία τα κεριά να περάσει η ώρα. Σιωπή στο σπίτι, να κοιτάζω τα κεριά και να σκέφτομαι μην κάνει κανα σεισμό και γίνω παρανάλωμα (αυτή η λέξη μόνο με φωτιά πάει πάντως, αλλού δεν την έχω δει ποτέ). Δεν είναι παλαβή σκέψη, κουνάει συνέχεια τελευταία και δεν έχω προνοήσει για σεισμό που να συμπίπτει με διακοπή ρεύματος. Τα δύο κεριά στην τραπεζαρία είναι πιο επικίνδυνα, σ αυτά θα τρέξω άμα κουνήσει. (συμπέρασμα, πρέπει να αποκτήσω φως με μπαταρίες, όχι φακό, κάτι περισσότερο).

Να πάρω μερικά τηλέφωνα για να περάσει η ώρα, ναι αλλά το ασύρματο γιοκ.. Το άλλο θα μου στερήσει την ξάπλα, είναι στο γραφείο. Το αναβάλλω, ακούω τους συγκάτοικους στις σκάλες, ξαφνικά η πολυκατοικία αποκτά ζωή, είδες η ΔΕΗ?

Η ώρα περνάει, αρχίζω να βαριέμαι, οκτώ το βράδυ τι να κάνεις μόνος στα σιωπηλά και στο ημίφως? Για να κάνω καφέ πρέπει να ξεθάψω το γκαζάκι.. Αναβάλλεται. Το κινητό πάει κι αυτό να τελειώσει, στις κλήσεις μιλώ γρήγορα για εξοικονόμηση, σε λίγο όλα θα θέλουν φόρτιση.

Φιλοσοφώ, κοίτα να δεις που για όλα θέλουμε ηλεκτρικό. Στην εξοχή είμαι λιγότερο εξαρτημένη, εκεί βγαίνεις έξω και βλέπεις αστέρια, τα σκοτάδια στην εξοχή δεν είναι εφιαλτικά, άσε που έχω και λάμπα θυέλης. Θα είχα και το τζάκι να ζεσταίνομαι, στην πόλη αν έκανε κρύο δεν είχα λύση.

Το πρωί έμαθα ότι οι διακοπές ήταν τετράωρες, θα φρικάρω αν έρθει το ρεύμα περασμένες δέκα. ..

Δεν πρόλαβα να φρικάρω, ήρθε, έβαλα όλα τα μπαταριοκίνητα να φορτίζουν, γράφω τούτα εδώ και στρώνομαι στη δουλειά.

Συμβουλή, φορτίστε τα πάντα, πάρτε και ένα γκαζάκι αν δεν έχετε. Ποτέ δεν ξέρεις.

9 comments:

Cookie said...

Μπορώ μόνο να το φανταστώ... εγώ θα άρχιζα να κλαίω από τα νεύρα (είμαι πλήρες εξαρτημένη από: τηλεόραση, κομπιούτερ, ίντερνετ & κινητό)και έτσι το να μου κόβουνε το ρεύμα κάθε λίγο και λιγάκι δε θα με έκανε καθόλου ευχαριστημένη.

Δε βαριέσαι... Απεργεία είναι αυτή, θα περάσει...

Καλό βράδυ!

τo τέρας της «αμάθειας» said...

Είδες η ΔΕΗ? Σου "έκανε"... ατμόσφαιρα!

Καλημέρα :)

Aurora* said...

Το χειρότερο έγινε σήμερα, που την περίμενα στις 6 τη διακοπή, είχα τσακιστεί να τα έχω όλα έτοιμα μέχρι τότε.. και δεν ηρθε. Σα γκόμενα που την αφήνουν στα κρύα του λουτρού ένοιωσα. Δεν παω καλα.

So_Far said...

Υπομονή , είναι οριακό το ζήτημα, θα βρεθεί λύση

Anonymous said...

Κάποτε σ' έναν τοίχο στα Εξάρχεια, έγραφε: "Ο πολιτισμός σας τελειώνει, όταν κάποιος του τραβήξει την πρίζα"

kostas2 said...

Αυτά τα κρύα του λουτρού πολύ μ' αρέσανε.

Aurora* said...

so_far περίμενα να δω πόσο οριακή ήταν η κατάσταση, έκλεισε βδομάδα από τότε. Κουράγιο σε όλους.

Aurora* said...

Ανώνυμε/η τελικά συνηθίσαμε. Χτες φωτίστηκα με φως απο τη USB του λαπτοπ, βαρέθηκα τόσο ρομαντισμό κάθε βράδυ κεριά.

Aurora* said...

Κοστα2, τι σας άρεσε? το λουτρό ή το κρύο? Και τα δύο είναι κομματάκι σκληρό μέρες Μάρτη που είναι.