Μια χαρούμενη blogger

Το Χάνι της Γραβιάς (πάντα επίκαιρο)

A, σήμερα νοιώθω πολύ χαρούμενη. Ζω σε μια υπέροχη χώρα, τη μοναδική στην Ευρώπη που έχει Υπουργείο Παιδείας και Θρησκεύματος. Δεν έκανα λάθος, ποιων θρησκευμάτων? Του μόνου αλάθητου, του Ορθοδόξου Θρησκεύματος. Έχετε δει άλλο ναό από χριστιανικό στη χώρα που έχει Υπουργείο Θρησκευμάτων? Κάτι καθολικοί ναοί ξεφύγαν, αλλιώς θα είχαμε μόνο ορθόδοξους, κατάσχημους ναούς που βγάζουν άδειες με πατρόν από τη ναοδομία.
Σήμερα είμαι χαρούμενη γιατί ο Υπουργός Παιδείας κλπ πρώτος αυτός διδάσκει την αλήθεια. Και το βιβλίο που ήταν στο τυπογραφείο αλλά το τυπογραφείο μια δεν είχε χαρτί, μια είχε δουλειά, ε, έχασε το βιβλίο τη σειρά του και δεν τυπώνεται.
Σήμερα είμαι χαρούμενη γιατί ζω σε μια υπέροχη χώρα όπου οι δάσκαλοι δεν ξέρουν ιστορία και έτσι μέχρι να μάθουν από όποιο βιβλίο τους δώσει το υπουργείο, δεν διδάσκουν ιστορία, καθότι δεν υπάρχουν άλλες πηγές να βρουν στοιχεία και να διδάξουν.
Σήμερα είμαι πολύ χαρούμενη, γιατί χάρηκε και ο Αρχιεπίσκοπος που το σατανικό βιβλίο αποσύρθηκε.
Σήμερα έχω και μια απορία, ποιος θα πληρώσει τους συγγραφείς που πληρώθηκαν για κάτι που δεν μας αρέσει αλλά αυτοί δούλεψαν και πρέπει να πληρωθούν. Μήπως αυτούς ή τους νέους συγγραφείς θα τους πληρώσει η εκκλησία?
Πριν μέρες είχα κι άλλη χαρά αλλά δεν σας την είχα πεί. Είχα χαρεί που είχα μάθει ότι ο κυβερνήτης μας είχε φυλαχτό.

Σήμερα αναρωτιέμαι, σε ποια εποχή ζούμε? Μπορεί να απαντήσει κανείς?

Ενεργός πολίτης από σήμερα

Θα σας έχει τύχει και σας. Να βλέπετε στραβά που δεν διορθώνονται για πολύ καιρό, να αντιμετωπίζεστε σε υπηρεσίες με, για να το πω ευγενικά, ελαφρότητα από υπαλλήλους ανεύθυνους. Θα έχετε αναρωτηθεί «μα δεν υπάρχει κάποιος υπεύθυνος?». Εμένα μου συμβαίνει συχνά και από καιρό είχα αποφασίσει ότι πρέπει να δράσω, το αμελούσα. Τώρα όμως το αποφάσισα.
Θα ενημερώνω τους υπεύθυνους για ότι με ενοχλεί, θα γίνω με άλλα λόγια ενεργός πολίτης. Είναι εύκολο, δε χρειάζεται να τρέχω, με μια φωτογραφική μηχανή έτσι κι αλλιώς κυκλοφορώ, όλοι λίγο πολύ έστω με το τηλέφωνο, μπορούμε να αποτυπώσουμε ότι δεν πάει καλά, e-mail έχουν πια όλοι οι φορείς. Θα τους ενημερώνω λοιπόν με ντοκουμέντα. Θα ενημερώνω και σας και για την απάντηση που πήρα, θα τους το αναφέρω και στο mail ότι στο blog αναφέρεται το θέμα. Κι αν θέλουν ας αδιαφορήσουν. Όλοι μαζί θα τους ξεφωνίζουμε.
Είμαι πεπεισμένη ότι αν όλοι δράσουμε έτσι, κάτι θα αλλάξει.
Σηκώνω λοιπόν σήμερα το λάβαρο της επανάστασης και σας καλώ να αναφέρετε μέσα στην επόμενη βδομάδα κάτι στραβό, δεν μπορεί να μην έχετε. Θα είμαι εδώ και θα περιμένω. Να γίνουμε ενεργοί πολίτες γιατί δεν φτάνει μόνο η κριτική κατ΄ιδίαν.

Σήμερα έχω την παραπάνω εικόνα, είναι η εικόνα που αντιμετωπίζει κάποιος καθώς βγαίνει από το Μετρό, στάση Φιξ, έξοδος Δράκου. Κι αυτό που βλέπετε, ένα φράγμα από 6 κάδους, είναι καλό θέαμα γιατί είναι πρωί και είναι σχετικά άδειοι οι κάδοι. Το βράδυ τα σκουπίδια έχουν κλείσει και το λίγο χώρο που μένει ελεύθερο. Θα στείλω λοιπόν την εικόνα στον κ. Κακλαμάνη που μπορεί και να μην έχει περάσει από κει. Και θα περιμένω μαζί σας την απάντηση. Να το γράμμα:
« Αξιότιμε κ. Δήμαρχε Αθηναίων, σας στέλνω την εικόνα που συναντάει κάποιος πολίτης που βγαίνει το πρωί από το Μετρό, στάση Φιξ, έξοδος Δράκου. Αν περάσετε βράδυ θα είναι πολύ χειρότερα. Θα ήθελα να με ενημερώσετε αν σκέφτεστε να κάνετε κάτι γι αυτό, καθώς και για την απελευθέρωση των εξόδων των πεζοδρομίων στο δρόμο που είναι «περιτοιχισμένοι» από σειρές κάδων σε επαφή με παρκαρισμένα αυτοκίνητα με αποτέλεσμα η έξοδος από το πεζοδρόμιο να χρειάζεται στρατηγικό σχέδιο. Σας ενημερώνω ότι το θέμα αναφέρεται στο ... (το link στο blog) και εκεί θα αναρτηθεί και η απάντησή σας αλλά και τα όποια μέτρα πάρετε. Με εκτίμηση, περιστασιακός κάτοικος Αθηνών, τα στοιχεία μου».

Σκέφτομαι να το κάνουμε και σαν παιχνίδι, να καλέσω δύο από σας να κάνουν μια αναφορά κι αυτοί άλλους δύο και πάει λέγοντας. Μπορείτε και να αυτενεργήσετε και να την αναλάβετε από μόνοι σας την αρχή της αλυσίδας. Περιμένω.

Γιατί η ενημέρωση χρειάζεται πάντα

(η φωτ. από τα Νέα και το http://www.in.gr/)

Λοιπόν, σήμερα σας έχω μερικά ενδιαφέροντα links (υπερσύνδεσμοι στα ελληνικά, το υπερ δεν ξέρω τι καλύπτει).

Τα βρήκα ενδιαφέροντα και ήθελα να τα δείτε και σεις.

Εδώ θα γνωρίσετε τις διαφορές στους εγκεφάλους Γιωργάκη και Κωστάκη (αλφαβητικά η σειρά)

Εδώ θα δείτε που κούνησε σήμερα. Μην πάθετε σοκ που η Ελλάδα θα εμφανίζεται καθημερινά

Εδώ θα δείτε καταπληκτικές κατασκευές σε όλο τον κόσμο ψάχνοντας με όποιο κριτήριο σας αρέσει

Και οι ταξιδιάρηδες εδώ θα δουν την αξία του Ευρώ τους σε άλλους τόπους

Και για να γίνω και λιγάκι κατινάκι να ένα καλό σάιτ για ωροσκόπια αλλά είναι τέλειο και για compatibility, αν το ήξερα δεν θα τον είχα παντρευτεί, αφού το λέει ότι θα χώριζα!!!

Μετά γράψτε μου αν σας αρέσει να σας βάζω κάπου κάπου τέτοια. Εχω πολλά ενδιαφέροντα σαιτς να σας προτείνω.

Καταιγίδα

Ωραία που είναι!! Φυσάει, βροντάει και αρχίζει να βρέχει. Μια βροχή που την περίμενα καιρό, να ξεπλύνει αυτό το άθλιο καλοκαίρι μου, που όλα πήγαν στραβά. Να ξεπλύνει τη στάχτη από τα μάτια μου και να σβύσει και τις τελευταίες φωτιές. Να δροσίσει να πήξει πάλι το μυαλό μας, έτσι ζελέ που ηταν δεν μπορούσα να δουλέψω.
Ομως... παραφυσάει, τον ακούω να πετάει εμπορεύματα, η βροχή με ριπές να χτυπάει τα τζάμια.., ε, δεν είπαμε να μας πνίξει. Να βρέξει να ξεπλυθούνε οι καλοκαιρινές εικόνες και μνήμες ήθελα, πλημμύρες θα μας εύρουν.
Μα σε τι τόπο ζούμε? Αν εξαιρέσεις την Κίνα, όπου αλλού κι αν έχω πάει είναι καλύτερα. Που το βρήκαν το παραμύθι ότι ζούμε στην ωραιότερη χώρα? Στην προχειρότερη ναι. Αντε, μην γκρινιάζω, ας αρκεστώ στο ότι θα πλυθούν οι δρόμοι και τα πεζοδρόμια που μήνες τώρα αυτό περίμεναν. Κι ας ευχηθώ οι καμένοι να μην πνιγούν από τα αμμώδη εδάφη που θα κατολισθήσουν μετά βεβαιότητας.
Εσάς σας αρέσουν τα πρωτοβρόχια?

Επιστροφή με εικόνες που με πλήγωσαν

στο προηγούμενο ποστ είναι το "πριν"

τα δέντρα πέθαναν 'ορθια στον Καϊάφα

Δέκα μέρες μετά, καπνίζει ακόμα το υπεραιωνόβιο πεύκο


Η θέα τώρα στο "καψαλισμένο" στάδιο της Ολυμπίας

Πρέπει να σας μιλήσω. Βρέθηκα πολύ μακριά από τις φωτιές, όμως έβλεπα τις φλόγες. Πρακτικά δεν κινδύνευα, όμως πανικοβλήθηκα. Βράδυ Σαββάτου τα μάζεψα κι έφυγα, ήξερα ότι αν έπιανε μια σπίθα, με τόσο αέρα κι όλη την πυροσβεστική χιλιόμετρα μακριά, θα καιγόταν η περιοχή μου. Οχι, το σπίτι μου ήταν πρακτικά άκαφτο. Δεν είχε ευφλεκτα υλικά και περιτριγυρίζεται από γκαζόν, άρα κανένας κίνδυνος. Παρόλα αυτά, δεν μπορούσα να βλέπω την ημέρα μαύρο και τη νύχτα κόκκινο ουρανό, κι έφυγα. Πήγα στο διαμέρισμα, στα μπετά ανάμεσα, να μη βλέπω τίποτα. Η τσιμεντούπολη ήταν τόσο φιλόξενη!!!

Γιατί σας τα έγραψα? Για να κατανοήσετε την ψυχολογική κατάσταση των πυροπαθών. Τη Δευτέρα, στην τσιμεντούπολη ούσα, έπαθα σοκ, κανονικό. Φαντάζεστε αυτοί? Αυτούς που ήταν μέτρα ή και μέσα στη φωτιά σκεφτόμουν και δεν άντεχα...

Χτες, πήγα στην Ολυμπία και στον Καϊάφα, μέρη που μεγάλωσα αγαπώντας τα, μέρη που πήγαινα 2-3 φορές το χρόνο κι έχω αναμνήσεις.

Είδατε τι βρήκα. Προσπαθώ να συνέλθω...

Ηθελα να είμαι σύντομη και να σας δώσω μόνο να κατανοήσετε την κατάσταση ενός ανθρώπου που αν και δεν νοιώθει απειλή άμεσα, τρομάζει για ότι συντελείται. Και έτσι ίσως μπορέσετε να καταλάβετε κι εκείνους που άστεγοι και χωρίς δεύτερη αλλαξιά μαζεύουν τα κομμάτια τους προσπαθώντας να ξεχάσουν τον εφιάλτη.