Θρηνώ...
...γιατί λίγες ώρες πριν εχασα ένα κομμάτι από τον εαυτό μου, τη συγκάτοικο σκύλα μου. Ζούσαμε μαζί συνέχεια για 4.5 χρόνια, είχαμε κάνει ταξίδια, την έπαιρνα καθημερινά στο γραφείο.
Πάλεψα να τη σώσω 24 ώρες, δεν ξέρουμε από τι πέθανε. Έκλαψα πολύ, δεν έχω κουράγιο να συνεχίσω τα οδοιπορικά. Πρέπει να οργανώσω τη ζωή μου χωρίς την παρουσία της. Ακούω ακόμα το ξεψύχισμα της κι έβαλα μουσική για να το σκεπάσω.
Αύριο πρωί θα εξαφανίσω τα προσωπικά της είδη.
Δεν ήταν απλά μια φίλη, ήταν πολλά παραπάνω, έβλεπα στα μάτια της τη λατρεία. Κι αυτό με γέμιζε.
Καληνύχτα
Posts
10 comments:
ΣΕ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ ΑΠΟΛΥΤΑ!
ΕΧΩ ΚΙ ΕΓΩ ΜΙΑ ΣΚΥΛΙΤΣΑ ΚΑΙ......
ΕΥΧΟΜΑΙ ΝΑ ΤΟ ΞΕΠΕΡΑΣΕΙΣ ΟΣΟ ΤΟ ΔΥΝΑΤΟ ΠΙΟ ΑΝΩΔΥΝΑ
Κρίμα που έφυγε η φίλη σας..
Και πως την λέγαν την χιονάτη σας;
Κρίμα..
Μακάρι να ξεπεράσεις γρήγορα την απώλειά της και να σου μείνουν οι όμορφες στιγμές σας..
ΓΙΑ ΤΗ ΜΙΛΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΜΟΥ ΠΟΙΗΤΡΙΑ
ΧΡΙΣΤΙΝΑ
Ανύτη, η ποιήτρια της Τεγέας
Ένα τρυφερό διαχρονικό κάλεσμα
--------------------------------------------------------------------------------
Η Τεγέα της Αρκαδίας γνώρισε σημαντική πνευματική άνθηση κατά την αρχαιότητα. Ανέδειξε μεγάλους μουσικούς, ιστορικούς και σπουδαίους δραματικούς και λυρικές ποιητές. Εξέχουσα μορφή μεταξύ των τελευταίων αποτελεί η ποιήτρια Ανύτη που έζησε στην Τεγέα στον 3ο αι. π.Χ. Η Ανύτη έγραψε λυρικά και επικά επιγράμματα. Ο Αντίπατρος ο Θεσσαλονικέας την ονόμασε «θηλυκό Όμηρο» και τα ποιήματά της παρομοιάσθηκαν με κρίνα. Ήταν μάλιστα η μοναδική γυναίκα, που μαζί με τη Σαπφώ μετείχε στη συλλογή «Στέφανο» του Μελεάγρου [1] , ο οποίος, παραλληλίζοντας στην εισαγωγή κάθε συγγραφέα της ανθολογίας του με ένα άνθος, παρομοίασε την Ανύτη με κόκκινο κρίνο.
Η Ανύτη είναι από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της λεγόμενης «Πελοποννησιακής Σχολής» επιγραμματοποιών, η οποία ήκμασε γύρω στο 300 π.Χ. Η σχολή αυτή ρέπει προς την περιγραφή της φύσης με πληθωρικό και «μπαρόκ» ύφος και χαρακτηρίζεται από έντονη χρήση επιθέτων και μεγάλο πλούτο εικόνων.
Από το σύνολο του έργου της ποιήτριας διασώθηκαν μόνο εικοσιδύο επιγράμματα διαφορετικής έμπνευσης: αναθηματικά, ταφικά, επιδεικτικά, βουκολικά. Τα δεκαοχτώ από αυτά βρίσκονται σε τρία βιβλία της Παλατινής Ανθολογίας [2] , ενώ τρία στη συλλογή Planudea. Η Ανύτη χρησιμοποιεί τη δωρική διάλεκτο, με έντονο επικό χρωματισμό. Η ποίησή της αποπνέει σπάνια ευαισθησία και χάρη, τρυφερότητα και αγάπη για τη φύση, τα ζώα και τον απλό άνθρωπο. Για το έργο και τις αρετές της οι Τεγεάτες τίμησαν τη μεγάλη τους ποιήτρια με το άγαλμά της. O Παυσανίας κάνει αναφορά περί της Ανύτης στο κεφάλαιο X,38,13 των "Αρκαδικών".
Γεμάτο ευαισθησία και λυρισμό είναι το ακόλουθο επίγραμμα, αφιερωμένο στο σκύλο της ποιήτριας, Λοκρικού γένους, που τον ονόμαζε Μαίρα, και που πέθανε από δάγκωμα φυδιού (ΑΠ VΙI, 490).
(6)
Ώλεο δήποτε, Μαίρα πολύρριζον παρά θάμνον,
Λόκρι, φιλοφθόγγων ωκυτάτη σκυλάκων·
τοίον ελαφρίζοντι τεώ εγκάτθετο κώλω
ιόν αμείλικτον ποικιλόδειρις έχις.
(Χάθηκες πια, Μαίρα μου, δίπλα σε θάμνο πολύρριζο,
συ, Λοκρίδας γέννα, το πιο γοργοπόδαρο από τα σκυλιά
που χαίρονται το γαύγισμά τους.
Τέτοιο φαρμάκι φοβερό στ’ ανάλαφρό σου πόδι
έριξε οχιά με δέρμα ποικιλόχρωμο.)
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΣΥΝΑΛΓΟΥΣΑ
Το να κάνεις σύντροφο ένα σκύλο, η επιτυχία είναι δεδομένη.
Η μεγάλη πρόκληση είναι να κάνεις έναν άνθρωπο σύντροφο και φίλο.
Πολύ δύσκολο!!! Άτιμη ράτσα.!!! Όμως….
Το να κάνεις σύντροφο ένα σκύλο, η επιτυχία είναι δεδομένη.
Η μεγάλη πρόκληση είναι να κάνεις έναν άνθρωπο σύντροφο και φίλο.
Πολύ δύσκολο!!! Άτιμη ράτσα.!!! Όμως….
Ειναι πολυ σκληρο να χανεις αληθινους φιλους ασχετα αν εχουν δυο ή τεσσερα ποδια.Ισως γιατι οι πρωτοι οι διποδοι δεν ειναι ποτε πραγματικα αληθινοι.
Ειναι σαν να χάνεις άνθρωπο.
Αρχισε να ψάχνεις για άλλη, είναι το καλύτερο αντίδοτο.
Σκέφτομαι και εγω τη δικιά μου που ήδη έχει μεγαλώσει..
Απιστευτο - ειταν τοσο γλυκια, τοσο καλη, μια Κυρια!
:**(
Σας ευχαριστώ όλους για τη συμπαράσταση, αδυνατώ να απαντήσω στον καθένα σας ξεχωριστά. Ο Αλκης που την ήξερε, τα είπε όλα, "ήταν Κυρία", για πόσα σκυλιά μπορούμε να το πούμε αυτό?
Αρχίζω και συνέρχομαι κάπως. Αλλά η αρχόντισσά μου μου λείπει πολύ.
Post a Comment