down

Εδώ και μέρες κάνω υπεράνθρωπες προσπάθειες να σταθώ όρθια στα διάφορα που μου συμβαίνουν. ¨Εκανα υπομονή περιμένοντας κάτι καλό που ήλπιζα να γίνει στις 13/12. Πριν λίγο έμαθα ότι δεν θα γίνει κι αυτό ήταν αρκετό να με ρίξει στα τάρταρα και να μην έχω πια ένα λόγο να κάνω υπομονή. Χαλάστηκα και τώρα θα ξεσπάσει η κούραση κι έχω και μια Μυτηλήνη μπροστά και το αποτέλειωμα μιας δουλειας-πρόκλησης.
Βαρέθηκα, μακάρι να πέθαινα να ησύχαζα.
Ενα μόνο θα σας πω, ότι πρέπει να ξαναγοράσω το σπίτι μου από τον πρώην. Χρόνια εκρεμμούσε η υπόθεση, το χειμώνα περισυ ζητούσε τρελά χρήματα, τώρα λογικεύτηκε. Θέλει λογικό ποσόν. Για ένα σπίτι που πλήρωσε το 30% ζητάει το 50%, γιατί όπως όλα τα καλά ζευγάρια, είχαμε κάνει το συμβόλαιο εξ ημισείας. Θα μου ζητήσει και τα μισά νοσήλεια του παιδιού, που πλήρωσε επειδή εγώ είμαι σε άλλη πόλη. Τι στο διάβολο να του πω? Οτι 2 χρόνια δεν έδωσε δραχμή και μόνον κατόπιν αγωγής έδωσε? Να του κάνω παζάρι με τα χρήματα του σπιτιού? Δεν έχω όρεξη να αγοράσω το σπίτι, το παιδί μου δεν είναι ακόμα καλά και δεν ξέρω τι άλλα θα χρειαστώ. Κι έχω κι άλλα προβλήματα με το παιδί, που δεν μπορώ να τα πω πουθενά.
Βαρέθηκα...θέλω να πεθάνω να μη βλέπω, να μην ακούω να μην είμαι πουθενά.