Ο τελευταίος ήρωας
Μέρα μνήμης η σημερινή και έτσι απλά όπως απλός ήταν και κεινος, του την αφιερώνω, στον τελευταίο έλληνα ήρωα. Αν είχαμε δυο-τρεις ακόμα Αλέξανδρους Παναγούληδες θα ήμασταν αλλιώτικοι. Νοιώθω περήφανη που κάποτε του σφιξα το χέρι.
Posts
5 comments:
Απο τη Δίβρη "Λαμπεία".
Δεν ξέρω αν ηταν ο τελευταίος, ήρωας πάντως ήταν μεγάλος.
Πάνω του ξέσπασε όλη η κτηνωδία της χούντας και το παλικάρι άντεξε.
Ελάχιστος φόρος τιμής ένα ποίημά του:
Διεύθυνσή μου
Ένα σπιρτόξυλο για πέννα
αίμα στο πάτωμα χυμένο για μελάνι
το ξεχασμένο περιτύλιγμα της γάζας για χαρτί
Μα τι να γράψω;
Τη Διεύθυνσή μου μονάχα ίσως προφτάσω
Παράξενο και πήζει το μελάνι
Μέσ’ από φυλακή σας γράφω
στην Ελλάδα
(Στρατιωτικές Φυλακές Μπογιατίου, 5 Ιουνίου 1971 – Μετά ξυλοδαρμό)
Σας ευχαριστώ Νίκο και κούκο για τη συνεισφορά στη μνήμη του.
Το μόνο που έχω να συνεισφέρω είναι πως απ' όλους τους αντιστασιακούς ήταν αυτό ο πιο αυθόρμητος, ο πιο γνήσιος κι ειλικρινής...
:-(
respect
Post a Comment